ძველი აღთქმა
ფსალმუნები
ფსალმუნები
21 რატომ ბობოქრობენ ხალხები, და ესწრაფიან ერები ამაოებას? 2 ამქვეყნიური მეფეები ამხედრებულან და შეთქმულან წარჩინებულნი უფლის წინააღმდეგ, და მის ცხებულზე გალაშქრებულან: 3 „დავგლეჯთ მათს სადავეებს და მოვიშორებთ მათს ხუნდებს.” 4 მკვიდრი ზეცისა გაიცინებს, და უფალი აბუჩად აიგდებს მათ. 5 მაშინ ეტყვის მათ თავისი რისხვით და თავისი გულისწყრომით შეაძრწუნებს: 6 „მე ვაკურთხე მეფე ჩემი სიონზე –ჩემს წმიდა მთაზე.” 7 გიამბობ უფლის კანონმდებლობას: უფალმა მითხრა: „ძე ხარ ჩემი, დღეს გშობე შენ; 8 მთხოვე და მოგცემ ხალხებს სამკვიდროდ, ხოლო ქვეყნის კიდეებს – სამკვიდრებლად, 9 შენ დალეწავ მათ რკინის კვერთხით, მეთუნის ჭურჭელივით დაამსხვრევ.” 10 ახლა კი გონს მოდით, მეფენო! განისწავლენით, ქვეყნის მსაჯულნო! 11 ემსახურეთ უფალს შიშით და შეჰღაღადეთ თრთოლვით. 12 ეამბორეთ ძეს, რომ არ განრისხდეს იგი და არ დაიღუპოთ გზაში, რადგან მალე აღიგზნება რისხვა მისი. ნეტარ არს ყველა, ვინც მასზეა მინდობილი.