ფსალმუნები 41

By
ივნისი 24, 2015
ძველი აღთქმა
ფსალმუნები

411 გუნდის ლოტბარს. მოძღვრება კორახის ძეთა. როგორც ირემი მიილტვის წყლის ნაკადულებისკენ, ისე მოილტვის ჩემი სული შენსკენ, ღმერთო! 2 ძლიერი და უკვდავი ღმერთის წყურვილი აქვს ჩემს სულს: როდის მივალ და ვიხილავ ღმერთის სახეს? 3 ჩემი ცრემლები პურად მქონდა დღისით და ღამით, რაკი მეტყოდნენ მარადღე: „სად არის ღმერთი შენი?” 4 ამის გახსენებაზე სული მეღვრება, რადგან ვიდოდი ხალხის გროვაში, მათთან ერთად მივდიოდი უფლის სახლამდე მოზეიმე გუნდის მხიარულებისა და მადლიერების ხმით. 5 რას დაღვრემილხარ, სულო ჩემო, და რად დამკვნესი? მიენდე ღმერთს, რადგან კვლავ ვადიდებ მას მისი შველისთვის. 6 დაღონებულია სული ჩემი; ამიტომ გიხსენიებ იორდანეს მიწიდან და ხერმონის მწვერვალებიდან, მიცყარის მთიდან. 7 უფსკრული უფსკრულს გასძახის შენი ჩანჩქერების ხმით; ყველა ტალღამ და ზვირთმა შენმა ჩემზე გადაიარა. 8 დღისით გამოგზავნის უფალი თავის წყალობას, და ღამით ვუგალობებ მას ჩემთან. 9 ვუთხარი ღმერთს, ჩემს სიმტკიცეს: „რად დამივიწყე? რატომ უნდა ვიარო მგლოვიარე გულით, რადგან ჩემი მტერი მთელავს?” 10 ჩემი ძვლების შემუსვრის დროს მლანძღავდნენ ჩემი მტრები, მეუბნებოდნენ ყოველდღე: „სად არის ღმერთი შენი?” 11 რას დაღვრემილხარ, სულო ჩემო, და რად დამკვნესი? მიენდე ღმერთს, რადგან კვლავ ვადიდებ მას,– ჩემი სახის განმაცოცხლებელს და ჩემს ღმერთს.

ფსალმუნი 40                                                                                                                                           ფსალმუნი 42

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Close
Close