ძველი აღთქმა
ესაია
431 მაგრამ ახლა, ასე ამბობს უფალი, შენი შემქმნელი, იაკობ, და შენი გამომსახველი, ისრაელ: „ნუ გეშინიათ, რადგან გამოგისყიდეთ, მოგიწოდეთ თქვენი სახელით; ჩემი ხართ თქვენ. 2 როდესაც გაივლით წყლებში, მე თქვენთანა ვარ, და – მდინარეებში, არ წაგლეკავენ. როდესაც ცეცხლში გაივლით, არ დაიწვებით და ალი არ დაგწვავთ. 3 რადგან მე ვარ უფალი თქვენი ღმერთი, ისრაელის წმიდა, თქვენი მხსნელი; თქვენს გამოსასყიდად ეგვიპტე გავეცი, ქუში და შებაყი თქვენს სანაცვლოდ. 4 რადგანაც ძვირფასი ხარ ჩემს თვალში, ღირსეული იყავი და მე შეგიყვარე შენ. მე გავცემ სხვა ადამიანებს შენს სანაცვლოდ და სხვა ხალხებს – შენი სიცოცხლის სანაცვლოდ. 5 ნუ გეშინია, რადგან მე შენთანა ვარ; აღმოსავლეთიდან მოვიყვან შენს თესლს და დასავლეთიდან შეგკრებ შენ. 6 ვეტყვი ჩრდილოეთს: ‘მიეცი!’ და სამხრეთს: ‘ნუ დააკავებ!’ მოიყვანე ჩემი ძენი შორიდან და ჩემი ასულნი – ქვეყნის კიდიდან, 7 ყოველი, ჩემი სახელით წოდებული, ვინც ჩემი დიდებისათვის გავაჩინე; ვინც გამოვსახე და შევქმენი!” 8 გამოიყვანე ხალხი ბრმა, თუმცა თვალები აქვთ, და ყრუ, თუმცა ყურები აქვთ. 9 ყველა ხალხები შეიკრიბოს ერთად და შეგროვდნენ ტომები; მათგან ვინ გამოაცხადა ეს, და პირვანდელნი ვინ მოგვასმენინა? წარმოადგინონ თავიანთი მოწმენი, რომ გამართლდნენ, ისმინონ და თქვან: „ჭეშმარიტია!” 10 „თქვენ ჩემი მოწმენი ხართ!” – ამბობს უფალი, – „და ჩემი მორჩილი, რომელიც მე ამოვარჩიე, რათა იცოდეთ და მერწმუნოთ მე და გაიგოთ, რომ ეს მე ვარ: ჩემამდე არ გამოსახულა ღმერთი და ჩემს შემდეგაც არ იქნება. 11 მე ვარ უფალი და არ არის ჩემს გარდა მხსნელი. 12 მე გამოვაცხადე და ვიხსენი, და ვაუწყე, და არ არის თქვენში უცხო. თქვენა ხართ ჩემი მოწმენი,” – სიტყვა უფლისა, – „და მე ვარ ღმერთი.” 13 „და პირველი დღიდან მე იგივე ვარ და არავინ არის ჩემი ხელიდან გადამრჩენელი; მე ვმოქმედებ და ვინ შეაბრუნებს ამას?” 14 ასე ამბობს უფალი, თქვენი გამომხსნელი, ისრაელის წმიდა: „თქვენი გულისათვის გავგზავნი მე ბაბილონში და დავამხობ ურდოებს ერთიანად, და ქალდეველებს თავიანთ გემებზე მოზეიმეთ. 15 მე, ვარ უფალი, თქვენი წმიდა, ისრაელის გამჩენი, თქვენი მეფე.” 16 ასე ამბობს უფალი, მომცემი ზღვაში გზისა და ძლიერ წყალში – ბილიკისა, 17 გამომყვანი ეტლისა და ცხენისა, ლაშქრისა და ძალისა; ერთად დაწვნენ ისინი, ვერ ადგნენ, დაიშრიტნენ, პატრუქივით ჩაქრნენ. 18 „ნუ გაიხსენებთ პირვანდელს და წარსულზე ნუ იფიქრებთ. 19 აჰა, მე შევქმნი ახალს, ახლა აღმოცენდება იგი, განა ვერ შეიტყობთ ამას? უდაბნოშიც გავიყვან გზას, ტრამალზე – მდინარეებს. 20 განმადიდებენ მე ველის ცხოველნი, ტურები და სირაქლემები, რადგან მივეცი უდაბნოში წყალი, ტრამალზე – მდინარეები, რათა წყალი ასვან ჩემს ერს, ჩემს რჩეულს. 21 ერი, რომელიც ჩემთვის გამოვსახე. გამოაცხადებს ჩემს დიდებას, 22 მაგრამ მე არ მოგიხმივარ, იაკობ, რადგან დაიქანცე ჩემით, ისრაელ! 23 არ მოგიყვანია ჩემთვის ბატკანი შენი სრულადდასაწველისა და შენი მსხვერპლთშეწირვით არ მომაგებდი მე პატივს. ძღვნით არ გამსახურებდი და არც გუნდრუკით გქანცავდი. 24 არ გიყიდია ჩემთვის სურნელოვანი ლერწამი ვერცხლით, და შენი მსხვერპლების ქონით არ მაძღობდი, მაგრამ მემსახურებოდი შენი ცოდვებით, მქანცავდი შენი ურჯულოებით. 25 მე ვარ, მე ვარ ის, რომელიც რეცხავს შენს დანაშაულებებს ჩემი გულისათვის, და შენს ცოდვებს არ გავიხსენებ. 26 გამახსენე, ერთად განვსაჯოთ; ილაპარაკე, რათა გამართლდე. 27 შენმა პირველმა მამამ შესცოდა და შენი დამცველები გადამიდგნენ. 28 მოვაშორებ სიწმიდეს მთავრებს და მივცემ იაკობს დასარისხებლად, და ისრაელს – საგინებლად.”