ძველი აღთქმა
4 მეფეთა
191 როცა გაიგონა ხიზკიაჰუმ, ტანსაცმელი შემოიხია, ჯვალოთი შეიმოსა და უფლის სახლში მივიდა. 2 და გაგზავნა ელიაკიმი, სასახლის მოურავი, შებნა მწერალი და ძაძებით მოსილი მღვდელმთავრები წინასწარმეტყველ ესაისთან, ამოცის ძესთან. 3 და უთხრეს: „ასე ამბობს ხიზკიაჰუ: ‘გაჭირვების, სასჯელისა და შერცხვენის დღე არის ეს დღე, რადგან საშოს კარს არიან მომდგარი ბავშვები, მაგრამ არ არის შობის ძალა. 4 ეგებ ისმინოს უფალმა, შენმა ღმერთმა, სიტყვები რაბშაკესი, აშურის მეფემ, მისმა ბატონმა, რომ გამოგზავნა, რათა დაემცირებინა ცოცხალი ღმერთი და ეგინებინა სიტყვებით, რომლებიც ისმინა უფალმა, შენმა ღმერთმა. აღავლინე ლოცვა დარჩენილთათვის, ვინც კი არიან ცოცხლები.’“ 5 და მივიდნენ მეფე ხიზკიაჰუს მსახურნი ესაიასთან. 6 და უთხრა მათ ესაიამ: „ასე უთხარით თქვენს ბატონს: ‘ასე ამბობს უფალი: ნუ გეშინიათ მოსმენილი სიტყვებისა, რითაც მლანძღავდნენ აშურის მეფის მსახურნი. 7 მოვუვლენ სულს და მოისმენს ამბავს და თავის ქვეყანაში გაბრუნდება. და მისსავე ქვეყანაში მახვილით დავცემ.’“ 8 და დაბრუნდა რაბშაკე და აჰა, ლიბნას ეომება აშურის მეფე, რადგან გაიგო, რომ ლაქიშიდან დაიძრა იგი. 9 თირჰაკაზე, ქუშის მეფეზეც, გაიგო. უთხრეს: „აჰა, შენთან საომრად გამოვიდა.” და ისევ გაუგზავნა მოციქულები ხიზკიაჰუს და დააბარა მათ: 10 „ასე უთხარით ხიზკიაჰუს, იუდას მეფეს: ‘არ შეგაცდინოს შენმა ღმერთმა, რომლის იმედიც გაქვს, რომ ფიქრობ, არ ჩავარდებაო იერუსალიმი აშურის მეფის ხელში. 11 ხომ გსმენია, რა უყო აშურის მეფემ ყველა ქვეყანას, როგორ ააოხრა ისინი. შენ რა გიხსნის? 12 აბა, თუ უხსნიათ ღმერთებს თავისი ხალხი, რომლებსაც მუსრი გაავლეს ჩემმა მამებმა: გოზანი, რეცეფი, ყედენიანები, თელასარში რომ არიან? 13 სად არიან ხამათის მეფე, არფადის მეფე, სეფარვაიმ-ქალაქის, ჰენაყისა და ყივას მეფე?’“ 14 და გამოართვა ხიზკიაჰუმ წერილი მოციქულს, და წაიკითხა, და ავიდა უფლის სახლში და უფლის წინაშე გაშალა წერილი. დაგცინის, გამასხრებს 15 და ილოცა ხიზკიაჰუმ უფლის წინაშე და თქვა: „უფალო, ღმერთო ისრაელისა, ქერუბიმებზე ამხედრებულო! შენა ხარ ერთადერთი ღმერთი ქვეყნიერების ყველა სამეფოსი, შენი შექმნილია ცა და მიწა. დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა. 16 ყური მოაპყარ, უფალო, და ისმინე; თვალი გაახილე და დაინახე, ისმინე სანხერიბის სიტყვები, ცოცხალი ღვთის საგინებლად რომ შემოთვალა. დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკან 17 მართალია, უფალო, მოაოხრეს აშურის მეფეებმა ხალხები და მათი ქვეყნები,დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკანასული იერუსალიმისა. 18 და ცეცხლს მისცეს მათი ღმერთები და გაანადგურეს, რადგან ღმერთები კი არ ყოფილან ისინი, არამედ ხისგან და ქვისგან ადამიანის ხელით ნაკეთები საგნები იყო.დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკანასული იერუსალიმისა. 19 აწ გვიხსენ, უფალო, ღმერთო ჩვენო, მისი ხელიდან, რათა გაიგოს ქვეყნიერების ყველა სამეფომ, რომ შენ ხარ უფალი, ერთადერთი ღმერთი.”დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკანასული იერუსალიმისა. ვისზე აღიმაღლე ხმა? 20 და შეუთვალა ესაია ამოცის ძემ ხიზკიაჰუს: „ასე ამბობს უფალი, ღმერთი ისრაელისა: შევიწყნარე, რასაც მევედრებოდი აშურის მეფის, სანხერიბის, წინააღმდეგ. დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკანასული იერუსალიმისა. ვისზე აღიმაღლე ხმა?და ვისზე შემართე მედიდურად თვალი? 21 ეს არის, სიტყვა, რომელიც უფალმა ბრძანა მის წინააღმდეგ:დაგცინის, გამასხრებსქალწული, ასული სიონისა.თავს აქნევს შენს უკანასული იერუსალიმისა. ვისზე აღიმაღლე ხმა?და ვისზე შემართე მედიდურად თვალი?ისრაელის წმიდაზე! 22 ვის ლანძღავდი, ვის აგინებდი?ვისზე აღიმაღლე ხმა?და ვისზე შემართე მედიდურად თვალი?ისრაელის წმიდაზე!და ამბობდი: ჩემი უამრავი ეტლით ავედიმთის წვერზე, ლიბანის ფერდზე,და გავჩეხე მაღალი ნაძვები, რჩეული ნაძვები,და შევაღწიე მის უკიდურეს სამყოფელში, 23 შენი მოციქულების პირით ლანძღავდი უფალსდა ამბობდი: ჩემი უამრავი ეტლით ავედიმთის წვერზე, ლიბანის ფერდზე,და გავჩეხე მაღალი ნაძვები, რჩეული ნაძვები,და შევაღწიე მის უკიდურეს სამყოფელში,მის უღრან ტევრში, საკუთარი ფეხის ტერფებით ამოვაშრეეგვიპტის მდინარეები. 24 და ამოვთხარე და შევსვი უცხო წყალი,საკუთარი ფეხის ტერფებით ამოვაშრეეგვიპტის მდინარეები. რომ ეს ძველთაგანვე გავამზადე?რომ წინა დღეებში გაწყვიტე?ახლაღა მოვაწიე,რომ ნანგრევებად ქცეულიყვნენციხე-ქალაქები. 25 ნუთუ არ გსმენია,რომ ეს ძველთაგანვე გავამზადე?რომ წინა დღეებში გაწყვიტე?ახლაღა მოვაწიე,რომ ნანგრევებად ქცეულიყვნენციხე-ქალაქები. და შეშინდნენ და სირცხვილში არიან,მინდვრის ბალახივით შეიქმნენ, მწვანე ჯეჯილივით, 26 მათი მცხოვრებნი დაძაბუნდნენ,და შეშინდნენ და სირცხვილში არიან,მინდვრის ბალახივით შეიქმნენ, მწვანე ჯეჯილივით,ბანზე მოდებული ხავსივით,შეღერებამდე დაშაშრული თავთავივით.როგორ გამოდიხარ და შედიხარ,როგორ მედიდგულები. 27 ვიცი, როგორ ზიხარ,როგორ გამოდიხარ და შედიხარ,როგორ მედიდგულები.და მოსწვდა ჩემს ყურებს შენი ამპარტავნება,ნესტოებში რგოლს გაგიყრიდა პირში ლაგამს ამოგდებ,იმავე გზით დაგაბრუნებ, რომლითაც მოხვედი.’ 28 იმის გამო, რომ გამიდიდგულდიდა მოსწვდა ჩემს ყურებს შენი ამპარტავნება,ნესტოებში რგოლს გაგიყრიდა პირში ლაგამს ამოგდებ,იმავე გზით დაგაბრუნებ, რომლითაც მოხვედი.’ 29 და ეს გქონდეს ნიშნად: ამ წელიწადს ნაგერალი ჭამეთ, მეორე წელიწადს – ველურად გაზრდილი, მესამე წელიწადს თესეთ და მოიმკეთ, და ჩაყარეთ ვაზი და ჭამეთ ნაყოფი. 30 კვლავ გაიდგამს ქვემოთ ფესვს იუდას სახლის გადარჩენილი ნატამალი და მაღლა გამოიღებს ნაყოფს. 31 რადგან იერუსალიმიდან გამოვა ნარჩომი, და ნატამალი – სიონის მთიდან. ცაბაოთ უფლის შური აღასრულებს ამას. 32 ამიტომაც ამბობს უფალი აშურის მეფეზე: ვერ შევა ამ ქალაქში, ისარს ვერ შეისვრის, ვერ მიეჭრება ფარმომარჯვებული და მიწაყრილს წინ ვერ აღუმართავს. 33 უკან გაბრუნდება იმავე გზით, რომლითაც მოვიდა. და ვერ შევა ამ ქალაქში,’ – ამბობს უფალი, – 34 მე დავიფარავ ამ ქალაქს, რომ ვიხსნა იგი ჩემთვის და დავითისთვის, ჩემი მსახურისთვის.” 35 იმ ღამით იყო, რომ გავიდა უფლის ანგელოზი და მუსრი გაავლო აშურის ბანაკში ასოთხმოცდახუთი ათას კაცს. და ადგნენ დილით, და აჰა, მკვდარი იყო ყველა. 36 და აიყარა, და წავიდა, და გაბრუნდა სანხერიბი, აშურის მეფე, და ცხოვრობდა ნინევეში. 37 ერთხელ, როცა ლოცულობდა თავისი ღმერთის, ნისროქის სახლში, მახვილით მოკლეს იგი ადრამელებმა და შარეცერმა, მისმა შვილებმა, და არარატის ქვეყანას შეაფარეს თავი. მის ნაცვლად მისი ძე, ესარხადონი გამეფდა.