ფსალმუნები 145

By
ივლისი 23, 2015
ძველი აღთქმა
ფსალმუნები

1451 ალელუია! ადიდე, სულო ჩემო, უფალი! 2 ვადიდებ უფალს მთელი სიცოცხლე, ვუგალობებ ჩემს ღმერთს, ვიდრე ვარსებობ! 3 იმედს ნუ დაამყარებთ მთავრებზე, ადამის ძეზე, რომელსაც არ შეუძლია შველა, 4 ამოუვა სული, დაუბრუნდება თავის მიწას; იმავე დღეს გაქრება მისი აზრები. 5 ნეტარ არს, ვისი შემწეცაა ღმერთი იაკობისა, ვინც დაიმედებულია უფალ ღმერთზე, 6 რომელმაც შექმნა ცა და მიწა, ზღვა და ყოველივე, რაც მასშია; რომელიც იცავს ჭეშმარიტებას უკუნისამდე; 7 იქმს სამართალს ჩაგრულთათვის, აძლევს პურს დამშეულებს, უფალი ათავისუფლებს ბორკილგაყრილებს. 8 უფალი თვალს უხელს ბრმებს, უფალი მართავს წელმოდრეკილებს, უფალს უყვარს მართალნი. 9 უფალი იცავს შემოხიზნულებს; ქვრივ-ობლებს გაამხნევებს, და ბორორტთა მრუდე გზებით ატარებს. 10 იმეფებს უფალი უკუნისამდე, ღმერთი შენი, სიონო, თაობიდან თაობამდე. ალელუია!

ფსალმუნი 144                                                                                                                                      ფსალმუნი 146

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Close
Close