ძველი აღთქმა
ფსალმუნები
ფსალმუნები
1301 გალობა აღსავალთა. დავითისა. უფალო, არ გავდიდგულებულვარ და თვალნი მაღლა არ ამიწევია; და არც მივლია განდიდებისა და ჩემთვის მიუწვდომლისაკენ. 2 არამედ ვაწყნარებდი და ვაყუჩებდი ჩემს სულს. ვით დედის ძუძუდან მოწყვეტილ ყრმას. ვითარცა ძუძუს მოწყვეტილი ყრმა, ისეა ჩემში ჩემი სული. 3 ესავდეს ისრაელი უფალს ამიერიდან უკუნისამდე.