ფსალმუნები 130

By
ივლისი 19, 2015
ძველი აღთქმა
ფსალმუნები

1301 გალობა აღსავალთა. დავითისა. უფალო, არ გავდიდგულებულვარ და თვალნი მაღლა არ ამიწევია; და არც მივლია განდიდებისა და ჩემთვის მიუწვდომლისაკენ. 2 არამედ ვაწყნარებდი და ვაყუჩებდი ჩემს სულს. ვით დედის ძუძუდან მოწყვეტილ ყრმას. ვითარცა ძუძუს მოწყვეტილი ყრმა, ისეა ჩემში ჩემი სული. 3 ესავდეს ისრაელი უფალს ამიერიდან უკუნისამდე.

ფსალმუნი 129                                                                                                                                         ფსალმუნი 131

კომენტარის დატოვება

თქვენი ელფოსტის მისამართი გამოქვეყნებული არ იყო. აუცილებელი ველები მონიშნულია *

Close
Close