17 აჰა, ნეტარია კაცი, რომელსაც ამხილებს ღმერთი! ამიტომ ყოვლადძლიერის შეგონებას ნუ უკუაგდებ! 18 რამეთუ, თვითონ ლახვრავს და თვითონვე ახვევს, წყლავს, მაგრამ მისივე ხელები კურნავენ. პოსტის ნავიგაცია Previous postუფალი არის ჩემი კლდე, სიმაგრე, მხსნელიNext postფსალმუნები 102:2-5