1 და ერთხელ, ნისანის თვეში, ართახშასთა მეფის მეფობის მეოცე წელს, მოართვეს მას ღვინო. და ავიღე ეს ღვინო და დავუსხი მეფეს; და თითქოს არ ვიყავი მწუხარე მის წინაშე, 2 მაგრამ მკითხა მეფემ: „რატომა გაქვს სახე სევდიანი, ავად რომ არა ხარ? ეს სხვა რა უნდა იყოს, თუ არა სევდა გულისა?” და ძალზე შევშინდი. 3 და ვუთხარი მეფეს: „იცოცხლოს მეფემ უკუნისამდე! როგორ არ მექნება სახე სევდიანი, როცა ქალაქი, სადაც ჩემი მამების საფლავები მეგულება, დანგრეულია და კარიბჭენი მისი ცეცხლშია დაბუგული?”